Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

«Το Αγιον Ορος μέσα από το φακό του Γιώργου Μουσικίδη»

«Το Αγιον Ορος μέσα από το φακό του Γιώργου Μουσικίδη» είναι ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας που εγκαινιάζεται την Τετάρτη (20.00) στους εκθεσιακούς χώρους της Αγιορείτικης Εστίας, στο Μέγαρο Νεδέλκου (Εγνατία 109).


Η Αγιορείτικη Εστία και το Μουσείο Φωτογραφίας Καλαμαριάς «Χρήστος Καλεμκερής» τιμούν με την έκθεση αυτή και το λεύκωμα που εξέδωσαν το έργο του Γιώργου Μουσικίδη τόσο στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΑΠΘ, όσο και στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του Αγίου Ορους.



Στην έκθεση παρουσιάζεται αντιπροσωπευτικό μέρος της φωτογραφικής δουλειάς του στο Αγιον Ορος, με σκηνές από τις μονές, την καθημερινή ζωή, τα εντυπωσιακά αρχιτεκτονικά συγκροτήματα και το μοναδικό περιβάλλον της Αθωνικής Πολιτείας.



Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος Μουσικίδης άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1948, όταν ξεκίνησε τη μαθητεία του δίπλα στον Γιώργο Λυκίδη. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 έφτιαξε το δικό του φωτογραφικό εργαστήριο και εξειδικεύτηκε στην αρχαιολογική και ερευνητική φωτογραφία. Ταυτόχρονα, όλα αυτά τα χρόνια έκανε πολλά ταξίδια για τις ανάγκες των φωτογραφίσεών του στο Αγιον Ορος, ενώ ασχολήθηκε και με διάφορα άλλα θέματα.



Οπως σημειώνει ο αρχιτέκτονας της 10ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μίλτος Πολυβίου, αναφερόμενος στη δουλειά του Γ. Μουσικίδη στο Αγιον Ορος, «η πολύχρονη συνεργασία του με το προσωπικό της τοπικής Εφορείας Αρχαιοτήτων έγινε η αφορμή για ένα πρώτο ταξίδι γνωριμίας με ένα χώρο που κέντρισε αμέσως το καλλιτεχνικό του αισθητήριο. Οι επισκέψεις που ακολούθησαν δεν ήταν ούτε πολλές, ούτε πολυήμερες, ούτε συστηματικές και οργανωμένες. Μόλις οι ανάγκες της δουλειάς και η έννοια να μην παραμελήσει κανέναν πελάτη του άφηναν κάποια μικρά περιθώρια, έπαιρνε τη μηχανή του, έκανε βιαστικά την επίσκεψή του σε κάποια μοναστήρια και γύριζε πίσω σε τρεις τέσσερις μέρες, φωτογραφίζοντας ευκαιριακά ό,τι προλάβαινε».



Οσο για το αποτέλεσμα της δουλειάς του φωτογράφου, «είναι τέτοιο που καταφέρνει αβίαστα να πείθει όποιον το βλέπει, ότι αξίζει πραγματικά τον κόπο οι λιτές αυτές εικόνες, οι τραβηγμένες χωρίς καμιά εκζήτηση ή εντυπωσιοθηρικά τεχνάσματα, να φτάσουν στο ενδιαφερόμενο κοινό, έστω και αν αφορούν έναν τόπο τόσο πολυφωτογραφημένο, όπως το Αγιον Ορος», τονίζει ο κ. Πολυβίου.



Η έκθεση στο Μέγαρο Νεδέλκου θα διαρκέσει ώς τις 31 Μαρτίου.

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Τελειώνει και ο Γενάρης.....

ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΤΟΣΟΣ ΜΗΝΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ;

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Χμμμμμμ! για να δούμε....

xmmmm!!!!

τι δεν είναι σωστο στην φωτογραφία

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

HDR. High dynamic range imaging

From Wikipedia, the free encyclopedia
In image processing, computer graphics, and photography, high dynamic range imaging (HDRI or just HDR) is a set of techniques that allow a greater dynamic range of luminances between the lightest and darkest areas of an image than standard digital imaging techniques or photographic methods. This wider dynamic range allows HDR images to more accurately represent the wide range of intensity levels found in real scenes, ranging from direct sunlight to faint starlight.[1]

The two main sources of HDR imagery are computer renderings and merging of multiple photographs, which in turn are known as low dynamic range (LDR)[2] (also called standard dynamic range (SDR)[3]) photographs.

Tone mapping techniques, which reduce overall contrast to facilitate display of HDR images on devices with lower dynamic range, can be applied to produce images with preserved or exaggerated local contrast for artistic effect.
http://en.wikipedia.org/wiki/High_dynamic_range_imaging

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς

Προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς
Πηγή: www.agiazoni.gr

Σουΐφτ Τζόναθαν.


Φιλεύσπλαχνε πατέρα, ποὺ ποτὲ δὲν λυπεῖς τὰ τέκνα Σου παρὰ μόνο γιὰ τὸ καλό τους, ἐλέησε τοὺς βασανισμένους δούλους Σου, ἀδελφούς μας ποὺ μαραίνονται ἐπὶ τόσο χρόνο, κάτω ἀπὸ τὸ "βάρος τῆς χειρός Σου". Δῶσε τους δύναμη, Κύριε, νὰ στηρίξουν τὴν ἀδυναμία τους, καὶ ὑπομονὴ νὰ ἀντέξουν τοὺς πόνους, δίχως γογγυσμοὺς στὶς ἀποφάσεις Σου.

Συγχώρεσε κάθε ἄκριτη καὶ ἀλόγιστη ἔκφραση, στὴν ὁποία ἡ ἀγωνία τοὺς ὤθησε τὴ γλώσσα τους, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ καρδιὰ τους συνεχίζει νὰ εἶναι ὑποταγμένη στὴ θέλησή Σου.

Κατάπνιξε, ἐντός τους, Κύριε, κάθε ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ ζωή, καὶ λιγόστεψε τοὺς φόβους τους γιὰ τὸν θάνατο, μεταδίδοντάς τους μιὰ ταπεινή, μὰ βέβαιη, ἐλπίδα γιὰ τὸ ἄμετρο ἔλεός Σου.

Δῶσε τους εἰλικρινῆ μεταμέλεια γιὰ ὅλες τὶς παραβάσεις καὶ παραλείψεις τους, καὶ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ περάσουν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους προσπαθώντας νὰ τηρήσουν τὸ θέλημά Σου.

Σὲ παρακαλοῦμε, ἐπίσης, νὰ ὀργανώσεις τὶς σκέψεις τους, καὶ νὰ διατηρήσεις σ' αὐτοὺς τὴν χρήση τῆς μνήμης καὶ τοῦ λογικοῦ τους, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀρρώστιας τους.

Δῶσε τους ὀρθὴ κατανόηση καὶ ἀντίληψη γιὰ τὴ ματαιότητα, τὴν ἀνοησία καὶ τὴν ἀσημαντότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπινων πραγμάτων, καὶ κᾶνε νὰ γεννηθεῖ ἐντός τους, εἰλικρινὴς πρὸς Ἐσένα ἀγάπη, "ἐν τῷ μέσῳ" τῶν βασάνων τους. Ἀποδέξου καὶ ἀνταπόδωσε ὅλες τὶς καλὲς πράξεις τους, καὶ συγχώρεσέ τους τὶς προσβολὲς ἐναντίον Σου. Ἐπανόρθωσε ἀληθῶς, ὅσα, ἀπὸ ἀδυναμία τῆς μνήμης τους ἔχουν ἀπολησμονήσει.

Καὶ τώρα, Κύριε, ἀπευθυνόμαστε πρὸς Ἐσένα, ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων θλιμμένων φίλων. Μὴν ἀφήσεις τὴ λύπη μας νὰ βασανίσει τὴ σκέψη τῶν ἀδελφῶν μας, καὶ νὰ ἐπιδρᾶ δυσμενῶς στὴν παροῦσα ἀσθένειά τους. Δέξου καὶ συγχώρεσε τὶς εἰλικρινεῖς ἱκεσίες μας, γιὰ μακρύτερη παραμονή τους στὸν κακὸ τοῦτο κόσμο, προκειμένου νὰ ἐπιτελέσουν αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε ἐκπλήρωση τοῦ ἔργου Σου• καὶ ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἔχεις ὑποσχεθεῖ ὅτι ὅπου μαζευτοῦν δύο ἢ τρεῖς πιστοὶ στὸ Ὄνομά Σου εἶσαι καὶ Ἐσὺ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, πρὸς εὐόδωση τῆς παράκλησής τους.

Φιλεύσπλαχνε Κύριε, ἐλέησε καὶ ἐμᾶς, ποὺ συναντηθήκαμε ἐδῶ, στὸ Ὄνομά Σου, ὥστε οἱ παρακλήσεις μας, τὶς ὁποῖες κάνουμε τώρα ὑπὲρ αὐτῶν, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν, νὰ εὐοδωθοῦν. Διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας. Ἀμήν.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Εσύ, τι θα έκανες ;

To είδα στο http://sotiriapsixis.blogspot.com/2010/01/blog-post_19.html

Aλήθεια, πόσο πολύ δοκιμάζεται κάποτε κάποτε η εμπιστοσύνη μας στον Θεό!!
«Η ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη, ο οποίος θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό.
Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας.
Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος.
Η νύχτα, λοιπόν, έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα. Μηδενική ορατότητα. Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα.
Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού, γλίστρησε και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα. Ο ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά. Συνέχισε να πέφτει... και σε εκείνες τις στιγμές του μεγάλου φόβου ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά και τα άσχημα επεισόδια της ζωής του.
Σκεφτόταν, τώρα, το πόσο κοντά στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένιωσε το σκοινί πού ήταν δεμένο στη μέση του να τον τραβά δυνατά. Το σώμα του ορειβάτη κρεμόταν πλέον στον αέρα. Μόνο το σκοινί τον κρατούσε ζωντανό.
Εκείνη τη στιγμή της αμηχανίας και καμιάς άλλης επιλογής, φώναξε:
- Θεέ μου, βοήθησε με!
Ξαφνικά, μια βαθειά φωνή προερχόμενη από τον ουρανό απάντησε:
- Τί θέλεις να κάνω;
- Σώσε με, Θεέ μου!
- Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω;
- Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς!
- ΤΟΤΕ, ΚΟΨΕ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΟΥ....».

Στο σημείο αυτό σταμάτησα να διαβάζω και σκέφτηκα:
«Θεέ μου, τί ζητάς από αυτόν τον άνθρωπο; Είναι δυνατόν να του ζητάς να κόψει το σκοινί, το μόνο πράγμα πού τον κρατάει ζωντανό;»
Αλλά, άφησα γρήγορα αυτές τις σκέψεις και έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του ορειβάτη.
Αλήθεια, ΕΣΥ, τί θα έκανες; Με ανάμεικτα συναισθήματα , συνεχίζω να διαβάζω:

«Η ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, είπε ότι ένας ορειβάτης βρέθηκε πεθαμένος, παγωμένος και το σώμα του κρεμόταν από ένα σκοινί. Τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά το σκοινί ΜΟΝΟ 3 μέτρα μακριά από τη γη...».

Και εσύ; Πόσο κολλημένος είσαι στο σκοινί σου;
Ποτέ μην αμφισβητήσεις όσα είναι από το Θεό.
Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι σε έχει ξεχάσει η σε έχει εγκαταλείψει.
Ποτέ μη νομίζεις ότι δεν σε φροντίζει.
Θυμήσου ότι σε κρατάει πάντα με το δεξί Του χέρι και η επιλογή να απλώσεις το δικό σου χέρι ανήκει σε εσένα.
Μ.Κ.
Αναρτήθηκε από Ι. Ν. Αγ.Βαρβάρας-Οσ. Σάββα

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Η Αϊτή, ο καφές και η Ελληνική επανάσταση

Η Αϊτή, ο καφές και η Ελληνική επανάσταση

ΠΗΓΗ: Πὐλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων www.amen.gr

Η ανείπτωτη τραγωδία που έχει πλήξει την Αϊτή, μια από τις φτωχότερες χώρες σε όλο τον κόσμο, μετά τον καταστρεπτικό σεισμό της 13ης Ιανουαρίου έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Η συνδρομή όλων των Ελλήνων για την ανακούφιση του χειμαζόμενου λαού της Αϊτής είναι απαραίτητη όχι μόνο για ανθρωπιστικούς, αλλά και για ιστορικούς λόγους. Ίσως για τη χώρα μας να έφτασε η ώρα να ξεπληρώσει το χρέος της έναντι της Αϊτής. Χρέος όχι οικονομικό αλλά ηθικό.

Πρώην γαλλική κτήση, η Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1804. Η χώρα έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων, με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας να λαμβάνει χώρα την 1η Ιανουαρίου 1804.

Θα ρωτήσει κάποιος, τι σχέση έχει αυτό με την Ελλάδα;

Όλα οφείλονται στο Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, ηγέτη της Αϊτής, αναμορφωτή του κράτους, που ανασυγκρότησε την οικονομία και την κοινωνία της νήσου, συμβάλλοντας στην επιτυχία μιας ακόμα επανάστασης, που είχε εκδηλωθεί στις κατεχόμενες από την Ισπανία ανατολικές περιοχές το 1822.

Ο ηγέτης αυτός, που φρόντισε να ανασυγκροτήσει το κράτος του οικονομικά και κοινωνικά, αλληλογραφούσε με τον Αδαμάντιο Κοραή και πρώτος από όλους τους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου, αναγνώρισε το δίκαιο του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα και την υπόσταση της Ελλάδας ως μέλους της Διεθνούς Κοινότητας μόλις το 1822.

Η Αϊτή του 1822 ήταν το ίδιο φτωχή και χειμαζόμενη, όσο είναι και σήμερα. Η τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στους ανθρώπους της, που μόλις τελείωσαν τον δικό τους απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων και των Ισπανών αποικιοκρατών, να στείλουν στο Παρίσι και στον Αδαμάντιο Κοράη 25 τόνους καφέ προκειμένου να εκποιηθούν για να αγορασθούν όπλα για τον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές της εποχής, η Αϊτή οργάνωσε εθελοντικό εκστρατευτικό σώμα από 100 εθελοντές μαύρους Στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων. Δεν έφθασαν ποτέ, καθώς όπως φημολογείται ακόμα και σήμερα σκοτώθηκαν όλοι καθ’ οδόν από πειρατές.

«Φίλους Τίμα» δίδαξε ο Πυθαγόρας. Ας τιμήσουμε λοιπόν έστω και μετά από 187 χρόνια, την Αϊτή, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

TSAR, , a film by Pavel Lungin

Συγκλονιστική η νέα ταινία του σκηνοθέτη της ταινίας Ostrov, Pavel Lunghin.Ο τίτλος της είναι "Ο Τσάρος".
Θέμα της είναι η σύγκρουση του Ιβάν του τρομερού με τον Άγιο Φίλιππο μητροπολίτη Μόσχας, ο οποίος τον ήλεγχε για την σκληρότητά του, με αποτέλεσμα ο τσάρος να διατάξει τη δολοφονία του.

Διαβάστε περισσότερα http://koinoniaagion.blogspot.com/2010/01/o.html#ixzz0cQUIdNli





Διαβάστε τον βίο του Αγίου Φιλίππου μητροπολίτου Μόσχας




Ο Άγιος Φίλιππος, Μητροπολίτης Μόσχας, κατά κόσμο Θεόδωρος, καταγόταν από τη ευγενή οικογένεια των Kolichevi,και κατέιχε εξέχουσα θέση στη Δούμα Boyar στο δικαστήριο των ηγεμόνων της Μόσχας. Γεννήθηκε το έτος 1507. Ο πατέρας του, Stephen Ivanovich, "ήταν ένας άνθρωπος φωτισμένος και γεμάτος με στρατιωτικό πνεύμα," και έτοιμασε προσεκτικά τον γιο του για να λάβει θέση σε κάποια κυβερνητική υπηρεσία. Η ευσεβής μητέρα του Βαρβάρα, η οποία εκοιμήθη ως μοναχή με το όνομα Βαρσανουφία, εμφυτεύσε στην ψυχή του γιου της, μια ειλικρινής πίστη και βαθιά ευσέβεια.Ο νεαρος Θεόδωρος Kolichev εφαρμόζε με επιμέλεια την Αγία Γραφή και τις γραφές των Αγίων Πατέρων. Ο Μεγάλος Πρίγκηπας της Μόσχας Βασίλειος ο ΙΙΙ, ο πατέρας του Ιβάν το Τρομερόυ,τον προώθησε στο δικαστήριο αλλά τον νεαρό Θεόδωρο , δεν τον προσέλκυε αυτή η προοπτική. Έχοντας επίγνωση της ματαιοδοξίας και των αμαρτίων του,ο Θεόδωρος ελκύονταν από την ανάγνωση βιβλίων και από τις επισκεψεις στις εκκλησίες. Η ζωή στη Μόσχα απωθούσε τον νέαρο ασκητή. . Την Κυριακή, 5 Ιουνίου 1537, κατά τη Θεία Λειτουργία, ο Θεόδωρος αισθάνθηκε στην ψυχή του έντονα τα λόγια του Σωτήρα: "Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο κυρίους" (Mατθ..6: 24), τα οποία καθορίσαν τελικα τη ζωή του. Διακαώς προσεύχεται στους θαυματουργούς αγίους της Μόσχας και χωρίς να χαιρετήσει τους συγγενείς του, έφυγε κρυφά από τη Μόσχα και για λίγο καιρό κρύφτηκε, μακριά από τον κόσμο, στο χωριό Khizna, κοντά στην Λίμνη Onega, κερδίζοντας τα προς το ζειν ως βοσκός. Μετά έφυγε για το φημισμένο μοναστήρι Solovki στη Λευκή Θάλασσα. Εκεί μετά από ενάμιση χρόνο δοκιμών, ο ηγούμενος Αλέξιος του έκανε τη μοναχική κουρά, δίνοντάς του το όνομα Φίλιππος και έκανε υπακοή στον Γέροντα Jonah Shamina, έναν συνομιλητή του Αγίου Αλεξάνδρου του Svir (30 Αύγουστου) Υπό την καθοδήγηση των έμπειρων γερόντων ο Φιλίππος συνδυασε την αδιάλειπτη προσευχή με την εργασία με ένα βαρύ σφυρί. Το 1546 στο Νόβγκοροντ ,ο αρχιεπίσκοπος Θεοδόσιος έκανε τον Φίλιππο ηγούμενο της μονής Solovki. Το μοναστήρι γνώρισε πνευματική αναγέννηση. . Ο Άγιος Φίλιππος έχτισε δύο ναούς: μια εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το έτος 1557 και μία εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Κυρίου. Ο ηγούμενος εργάστηκε και ο ίδιος ως απλός εργάτης, βοηθώντας τους να βελτιώσουν τα τείχη της εκκλησίας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Η. πνευματική ζωή σε αυτά τα χρόνια άνθισε στο μοναστήρι αγωνίζόμενος με τους εν Χριστώ αδέλφούς του και υποτακτικούς του –Αγίους Ιωάννη και Λογγίνο της Γιαρένγκα(3 Ιουλίου)και Βασσιανό και Ιωνά του Πέρτομινσκ(12 Ιουλίου) Ο Αγ. Φίλιππος συχνά αποσύρονταν σε ένα ερημικό σημείο στην άγρια φύση για προσευχή, σε ένα μέρος που έμεινε γνωστό αργότερα ως την έρημο Philippov. Αλλά ο Κύριος προετοίμαζε τον άγιο για κάτι άλλο. Στη Μόσχα,ο τσάρος Ιβάν ο Τρομερός θυμήθηκε τον ερημίτη του Solovki τον οποίο γνώριζε από την παιδική του ηλικία. Ο Τσάρος ελπίζει να βρει στον Αγίο Φίλιππο έναν πνευματικός σύμβουλο, Η επιλογή του Αγίου Φιλίππου ως αρχιποιμένα της Ρωσικής Εκκλησίας του φαινόταν ως η καλύτερη δυνατή. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο άγιος αρνήθηκε να αναλάβει το μεγάλο αυτό βάρος . Δεν είχε νόημα καμία πνευματική συγγένεια με τον Ιβάν. Προσπάθησε να πάρει τον Τσάρο για την κατάργηση της Oprichniki [μυστική αστυνομία].ο Ιβάν ο Τρομερός επιχείρησε να υποστηρίξει την πολιτική αναγκαιότητα της. Τέλος, ο φόβερος Τσάρος και το ιερό Μητροπολιτικό Συμβουλιο ήρθαν σε συμφωνία: ο Φιλίππος να μην παρεμβαίνει στις υποθέσεις της Oprichniki και τη λειτουργία της κυβέρνησης.. Στις 25 Ιουλίου, 1566 έγινε η ενθρόνιση του ιεράρχη στη Μόσχα. Ο Ιβαν ο Τρομερός ήθελε την Oprichnina σαν μια μορφή μοναστικής αδελφότητας, και να υπηρετούν τον Θεό με όπλα και στρατιωτικά έργα. Οι Oprichniki έπρεπε να ντύνονται με μοναχικά ένδυμα και να παρακολουθουν τις μακριες και κουραστικες ακολουθίες στην εκκλησία, που διαρκούσαν από τις 4 εως στης 10 η ώρα το πρωί. " Ο Αγίου Φιλίππος, θεώρησε ότι είναι αδύνατο να αναμείγνύετε το γήινο με το ουράνιο και ο Σταυρός να εξυπηρετεί το ξίφος. Ο Άγιος Φίλιππος είδε πόσο αμετανόητοι ήταν και τη κακία και τον φθόνο που κρυβονταν κάτω από τις μαύρες κεφαλές των Oprichniki. Υπήρχαν δολοφόνοι μεταξύ τους και αιματοχυσίες , Ο Ιβάν ο Τρομερός ήθελε να’’ λεύκανει’’ την μαύρη αδελφότητα του, ενώπιον του Θεού. Ο Αγ.Φίλιππος αποφάσισε να εναντιωθεί στον Ιβάν εξαιτίας και ένός νέου κύματος εκτελέσεων κατά τα έτη 1567-1568. Η οριστική ρήξη επήλθε την άνοιξη του 1568., όταν ο Τσάρος με τους Oprichniki του εισήλθαν στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως με μοναχικά ένδυματα, όπως ήταν τα έθιμά τους και ο Άγιος Φίλιππος αρνήθηκε να ευλογήσει τον τσάρο και άρχισε να καταγγελει ανοιχτά τις άνομες πράξεις που διαπράτταν οι Oprichniki. Ο Τσάρος άρχισε να δείχνει όλο και μεγαλύτερη σκληρότητα σε όσους ήταν αντίθετοι.Οι εκτελέσεις ακολούθούσαν η μία μετά την άλλη. Η τύχη του Ομολογητή Αγίου Φιλίππου ήταν σφραγισμένη. Αλλά ο Ιβάν ήθελε να κρατήσει τα προσχήματα. Συστάθηκε ένα μητροπολιτικό δικαστήριο για να αποδώσει διάφορες κατηγορίες στο Μητροπολιτη Φιλίππο. Θα κατηγορηθεί ακόμη και για μαγεία με πρωτοστάτη των ηγούμενο του Solovki και μερικούς καλόγερους. Ακόμη, μετά από την ποινή φυλάκισης που του είχε επιβληθεί υποχρέωσαν τον Αγίο Φιλίππο να λειτουργήσει στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως. Αυτό έγινε στις 8 Νοεμβρίου 1568. Κατά τη διάρκεια της Θ.Λειτουργείας μπήκαν μέσα στο ναό οι Oprichniki(μυστική αστυνομία).Τον ξέντυσαν από τα άμφια και τον έντυσαν με κουρέλια, τον έσυραν έξω από την εκκλησία και τον οδήγησαν μακριά, στο μοναστήρι των Θεοφανείων. Τον φυλάκισαν στο κελάρι του μοναστηριού . Τοποθέτησαν τα πόδια του και στα χέρια του αλυσίδες καιι μια βαριά αλυσίδα γύρω από το λαιμό του και τον άφησαν νηστικό.Έβαλαν δίπλα του και μια νηστική αρκούδα.Μετά από λίγες μέρες τον βρήκαν προσευχόμενο ενώ η αρκούδα καθόνταν δίπλα του ήσυχη.Αντι ο τσάρος να μαλακώσει, θύμωσε πιο πολύ και διεταξε να σκοτώσουν όλους τους συγγενείς του,το γένος Κολάτσεφ μεταξύ των οποίων και το αγαπημένο του ανηψάκι,του οποίου το κομμένο κεφάλι έφεραν στον Άγιο Φίλιππο. Τέλος, τον οδήγησαν μακριά στο μοναστήρι Τβερ Otroch Στις 23 Δεκέμβριου 1569, ο άγιος θανατώθηκε από τον Maliuta Skuratov τον πιο τρομερό από τους φρουρούς του τσάρου.Το 1591 όταν τσάρος ήταν ο Θεώδωρος Ιβάνοβιτς τα λείψανα του μεταφέρθηκαν στο Solovki.Τα μηναία του 1636 γράφουν για το πόσο πολύ τιμώνταν ο Άγιος.
Το 1646 ο τσάρος Αλεξέι Μιχαήλοβιτς απόφάσισε τη μεταφορά του αφθάρτου λειψάνου στον καθεδρικό ναο της κοιμήσεως στη Μόσχα όπου με απόφασή του έβαλαν στο χέρι του Άγίου ένα γράμμα με το οποίο ζητούσαν να συγχωρήσει τον Ιβάν για όσα του έκανε.Αρχικά, η μνήμη του Αγίου Φιλίππου εορτάστηκε από τη Ρωσική Εκκλησία στις 23 Δεκεμβρίου Το 1660 η γιορτή μεταφέρθηκε στις 9 Ιανουαρίου,ενώ η ανακομιδή του λειψάνου στη Μόσχα εορτάζεται στις 31 Ιουλίου

5 βήματα στη άμμο

5 βήματα στη άμμο

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Γυαλί στ'ακρογιάλι

γυαλί στ'ακρογιαλι

Υδάτινοι δρόμοι

Υδάτινοι δρόμοι...

...Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι, του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών.

Όρη τα υψηλά τοις ελάφοις, πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς...

..Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας· επληρώθη η γη της κτίσεως Σου.
Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος· εκεί ερπετά, ων ουκ έστιν αριθμός, ζώα μικρά μετά μεγάλων....

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών;    συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια Μόνος.

Στην Κερκίνη...

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Έρχεται βροχή....έρχεται μπόρα...

έρχεται βροχή.....
Στη λίμνη Κερκίνη (03/01/2010)

1928-2010 και προχωράμε...

1928 - 2010

Απο το πρωτοχρονιάτικο ταξίδι μας στην όμορφη Καβάλα